Lubię patrzeć na Wrocław z kawiarnianych ogródków - mówi Muniek Staszczyk.

Rozmowa z Muńkiem Staszczykiem, który wczoraj gościł w letnim studiu Polskiego Radia Wrocław i Gazety Wrocławskiej.

W czwartek zagraliście w niewielkiej salce w Piwnicy Świdnickiej. Czy dobrze się czujesz bez tysięcy fanów?

Rzadko faktycznie gramy dla tak małej publiczności, ale dajemy radę w każdej sytuacji. Koncertowaliśmy dla 20 tysięcy ludzi, ale i także dla dosłownie dziesięciu . Tak naprawdę to wolę kluby, gdzie jest kilkaset osób i dobra rockowa atmosfera. W Piwnicy Świdnickiej zagraliśmy akustycznie, a ja rzadko gram bez prądu i wzmacniaczy.

A kiedy graliście dla dziesięciu osób?

To był nasz pierwszy wyjazd zagraniczny. Do stolicy Węgier. Zdarzyło się to na początku naszej działalności. Na sali było międzynarodowe towarzystwo. Jeden Holender, jedna Włoszka, trzech Rosjan i jeszcze kilku Węgrów i Polaków.

Na waszej ostatniej płycie śpiewają dzieci. Czy spodobała się wam Arka Noego?

Bliżej nam na pewno do do Pink Floyd. Bo mało już kto pamięta, że na ich jednym krążku też pojawiają się dziecięce głosy. W ten sposób wzmacnia się przekaz. Mówiąc krótko, najmłosi śpiewacy na płycie to koledzy moich dzieci.

Podobno zaraz po naszym spotkaniu wybierasz się do kina?

Jestem fanem tej muzy. Ale nie lubię filmów oglądać w telewizji. Tak mnie kręci kinematografia, że nawet nie wiem co będę oglądał we Wrocławiu.
Dodam też, że nie lubię multipleksów. Chociaż czasami wybieram się tam, by zrelaksować mózg. Ostatnio nawet widziałem "Spidermana".

A filmy animowane?

Tylko i wyłącznie, gdy poproszą mnie o to syn albo córka. Generalnie wychowałem się w kinie. Chodziłem na poranki czy enerdowskie westerny. Kiedy jestem w Warszawie, to mam swoje ulubione małe kina. Wielkie gmachy omijam z daleka.

Często odwiedzasz Wrocław. Co cię tak pociąga w tym mieście?

Po pierwsze ludzie, bo znają się na muzyce. Po drugie urocze knajpki. W nich można siedzieć bez końca. A jest co podziwiać spod kawiarnianych parasoli.