Zespół T.LOVE Alternative (Teenage Love Alternative) powstał w styczniu 1982, w stanie wojennym, i pod tą nazwą funkcjonował do roku 1987. Tworzyli go: Zygmunt (Muniek) Staszczyk (śpiew, początkowo także gitara basowa), Janusz Knorowski (gitara elektryczna), Dariusz Zając (instrumenty klawiszowe) i Jacek Wudecki (perkusja) – koledzy uczęszczający do IV LO w Częstochowie. W 1983r. wystąpili podczas Malborskiego festiwalu "Malrock", gdzie ci, grający gościnnie, absolutni debiutanci zaprezentowali się na dużej scenie obok zespołów stricte zawodowych. W tym samym roku do zespołu dołączyli: gitarzysta Wojciech Wierus, zastąpiony pół roku później przez Andrzeja Zeńczewskiego, a także Jacek Śliwczyński, który przejął rolę basisty od Muńka.

W 1984 T.LOVE Alternative zagrał, w charakterze gwiazdy, podczas Festiwalu w Jarocinie. Zarejestrowany został wówczas materiał na pierwszą kasetę „Nasz Bubelon”, znaną również, jako „Nasz Babylon”. Title Records, oficjalnie wydawca płyty, tak naprawdę nie istniał, a kasety były rozprowadzane w trakcie koncertów.

Kolejny rok przynosi zaproszenie od Tonpressu do udziału w nagraniu składanki „Jeszcze młodsza generacja”. Zespół zarejestrował wówczas utwór „Zabijanka”, a oprócz tego – w trakcie 5-godzinnej zaledwie sesji – nagrał materiał na drugą undergroundową kasetę, zatytułowaną „Chamy idą”.

T.LOVE Alternative miał też wystąpić w Poznaniu, podczas Festiwalu Rock Arena, jednak Muniek i Jacek (Słoniu) Wudecki zostali zatrzymani przez Milicję Obywatelską za posiadanie zbyt dużych ilości alkoholu i… do koncertu nie doszło.

W 1987 zespół zmienia nazwę na T.LOVE, a dotychczasowy perkusista zostaje zastąpiony przez muzyka grupy Kobranocka, Piotra Wysockiego. Rok później, w sprzedaży pojawił się pierwszy oficjalny album kapeli, nagrany już w nowym składzie, pt. „Miejscowi – live”. W 1989 roku T.LOVE wydaje kolejny krążek, „Wychowanie”. Wkrótce potem, Muniek wyjeżdża do Anglii, co staje się przyczyną rozpadu zespołu.

Staszczyk wrócił do Polski w roku 1990 i reaktywował T.LOVE. Z dawnego składu nie pozostał jednak nikt, poza wokalistą. W nowym znaleźli się: gitarzysta Jan Benedek, perkusista Jarosław (Sidney) Polak, a także gitarzysta Krzysztof Szymański i basista Przemysław Wójcicki. Niebawem zespół nagrał nowy album, wydany w 1991, „Pocisk miłości”, zawierający m. in. utwór „Warszawa”.

Ten sam rok przyniósł kolejne zmiany personalne. Krzysztof Szymański zostaje zastąpiony przez Krzysztofa Zawadkę, a następnie przez Jacka (Perkoza) Perkowskiego. Rolę basisty przejmuje, na chwilę, Tomasz (Wolfgang) Grochowalski, by jeszcze tego samego roku przekazać ją Pawłowi Nazimkowi. Wtedy też powstał kolejny krążek studyjny zespołu o nazwie „King”. Wydana została także składanka „Dzieci rewolucji 1982-92” zawierająca piosenki z czasów T.LOVE Alternative, a także jeden, nagrany już w nowym składzie, utwór „Prawdziwi kochankowie”.

W 1993 z zespołu odszedł Jan Benedek, do tej pory jego główny kompozytor. Zastąpił go Maciej Majchrzak.

W roku 1994 T.LOVE wydaje dwa albumy. Wiosną, ukazuje się koncertowy „I.Love You”, wzbogacony o trzy piosenki (nagrane studyjnie) już bez Janka Benedeka. Były to: tytułowy „I love You”, zarejestrowany w dwóch wersjach, oraz cover francuskiej grupy Mano Negra "Syn miasta" – w oryginale "Out of Time Man”. Jesienią 1994 premierę ma CD ”Prymityw”. Płyta była prosta, zdecydowanie rockowa. Jako, że zespół korzystał także ze stylistyki reggae, na krążku pojawiła się piosenka "Bóg", długo utrzymująca się na listach przebojów.

1995 to rok premiery albumu T.LOVE Alternative "Częstochowa 1982-85", który ukazał się nakładem SP Records.

Ciekawą zmianę stylistyczną przyniosła płyta „Al Capone”, z maja 1996, Znajdziemy na niej single nawiązujące do stylu disco, jak „Żądło”, oraz bardzo ciekawy duet z Korą, w kawałku „Klaps”. Swoistą kontynuacją stał się następny album „Chłopaki nie płaczą”, zaprezentowany jesienią 1997 roku. Utwór tytułowy był pastiszem boys-bandów, królujących powszechnie, w tamtym czasie, na antenach radiowych i w telewizji. Poza "Chłopaki nie płaczą", krajowe rozgłośnie często grywały także „Stokrotkę”, oraz "Jest super", komentujący polską politykę lat 90-tych.

Rok później T.LOVE zdecydował, że warto wydać składankę z największymi przebojami zespołu. Ukazała się na rynku pod nazwą „BesT.Love”. Oprócz znanych powszechnie hitów z lat dawniejszych, znalazły się na niej dwa premierowe utwory:, "Zero" i "Ewa”.

W 1998 roku T.LOVE zaangażował się w działalność antyrasistowską, a jego piosenka „Ogolone kobiety” znalazła się na pierwszej składance „Muzyka przeciwko rasizmowi”, firmowanej przez Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”.

Rok później, w studiu Protocol w Londynie, zespół nagrał płytę „Antyidol”, zrealizowaną przez Niela Simonsa. Zarejestrowany w 1999 roku album zawierał 11 nowych utworów, w tym promujące krążek kawałki: „Banalny” i "Piosenka". „Antyidol” sprzedał się zdecydowanie słabiej od wcześniejszych płyt T.LOVE. Jego brzmienie przypomina trochę wydawnictwa Blur, który też korzystał z tego samego studia. Album został oceniony, jako swoisty powrót do korzeni, ale w nowym stylu.

W 2001 T.LOVE prezentuje płytę „Model 01”, która muzycznie nieco przypomina poprzedniczkę, z tym, że jest jednak bardziej popowa. Teksty Muńka często negowały ówczesne realia. Album promowało aż 5 singli: "Nie, nie, nie", „Jazda”, zrealizowana z gościnnym udziałem Agi Morawskiej, „Ajrisz”, „Toksyczni czarodzieje” i „Moje pieniądze”. W nagrywaniu krążka gościnnie udział wzięli także: m.in. Kazik Staszewski, Kayah i Fisz.

W 2002 została zarejestrowana, a w 2003 wydana, koncertówka „T.LIVE”, będąca zapisem jubileuszowego występu kapeli w klubie Stodoła w Warszawie, z okazji 20-lecia grupy. Zespół dorzucił do tego trzy premiery: "Europolskę", "Pozytyw" i kolejny pastisz "Polish boyfriend". W tym samym roku ukazał się, na CD, soundtrack do komedii „Superprodukcja” w reż. Juliusza Machulskiego, który – oprócz starych utworów T.LOVE – zawierał także dwa nowe: „Luźny Yanek” i „Bang, bang”

Marzec 2006 to premiera kolejnego albumu. T.LOVE pracował nad nim od 2005, z udziałem nowego klawiszowca, Michała Mareckiego, a także z zaproszonymi do współpracy dawnymi członkami zespołu. Krążek został przewrotnie zatytułowany „I Hate Rock'n'Roll”, choć w istocie stanowił powrót do korzeni grupy. Płyta muzycznie była najbardziej rock'n'rollowym dziełem składu od czasów „Prymitywu”. W tekstach znalazło się wiele odniesień do gorzkich doświadczeń. Pewną popularność zdobyły utwory: "Gnijący Świat" i "Jazz nad Wisłą". Na CD znalazły się też trzy piosenki w stylu reggae.

Z dniem 1 stycznia 2007 zespół opuszcza gitarzysta i kompozytor Jacek Perkowski. Podczas trasy koncertowej, trwającej od maja do września tego roku, zagrało czterech kandydatów na jego miejsce (Łukasz Lach, Krzysztof Rychard, Piotr Czajer i Jan Pęczak), z których finalnie T.LOVE wyłonił następcę, Jana Pęczaka.

12 listopada 2007, w Hard Rock Cafe w Warszawie, odbyła się konferencja prasowa, podczas której zaprezentowano oficjalną biografię zespołu, zatytułowaną „Potrzebuję wczoraj”, autorstwa Magdaleny Patryas i Pawła Dunina-Wąsowicza. Tom ukazał się nakładem witryny „Lampa i Iskra Boża”, z okazji 25-lecia zespołu. Promowany był jesienną trasą koncertową rozpoczętą dwa dni później, a zakończoną 13 grudnia 2007. W jej trakcie T.LOVE zagrał 13 koncertów.

W Warszawie, gdzie co roku odbywa się zlot fanów, miało również premierę inne wydawnictwo – książka, napisana przez, bardzo blisko związanego z zespołem, moderatora fanklubu, a także późniejszego administratora oficjalnej strony internetowej i fb, Marcina (Siwego) Styczyńskiego, pod znamiennym tytułem: „Siwy chciał grać w T.LOVE”. Zostały tam zawarte bardzo osobiste opisy koncertów, prywatnych spotkań, ciekawych wydarzeń i wspomnień.

Latem 2008, podczas Festiwalu Top Trendy, zespół zagrał jubileuszowy koncert, z udziałem muzyków z wcześniejszych składów, a także (gościnnie) ze Stanisławem Sojką i Adamem Nowakiem z formacji „Raz Dwa Trzy”. 7 listopada natomiast wydana została składanka pod tytułem „Love, Love Love, The Very BesT.Love”, zawierająca utwory z przestrzeni 26 lat istnienia grupy. Płyta zawiera 40 dawniejszych hitów oraz 2 nowe piosenki. Pierwsza to "Love, Love, Love", będąca zarazem pierwszym singlem z krążka, do której teledysk wyreżyserował Krzysztof Ostrowski. Druga natomiast to "Prawdziwe życie". Oba utwory zostały zarejestrowane we wrześniu 2008 w studio S-4 Polskiego Radia, pod okiem Leszka Kamińskiego, który był także ich współproducentem. Ostatecznie wydawnictwo otrzymało status platynowej płyty.

11 października 2009, w Radio Zet, miał swoją premierę singiel "Tina", promujący solowy projekt Zygmunta Staszczyka, zrealizowany we współpracy z byłym gitarzystą T.LOVE, Janem Benedekiem. Premiera albumu odbyła się 15 marca 2010 roku.

W tym czasie Muniek wskrzesił T.LOVE Alternative, czego efektem stało się wydanie, w 2011 roku (nakładem SP Records), albumu „Częstochowa 1982-2011”, zawierającego archiwalne nagrania starego składu i dwa nowe kawałki („Gorączka 2011” oraz „Chrystus Tesco I Nic”). Następnie ukazało się na rynku DVD z zapisem częstochowskiego koncertu w klubie Zero, zatytułowane „100 proc. Live”.

W roku 2012 T.LOVE był jednym z pięciu zespołów występujących podczas imprezy plenerowej z okazji otwarcia Stadionu Narodowego w Warszawie. Od początku roku grupa odbywała próby (łącznie około 80-ciu), by przygotować się do zarejestrowania „Old is Gold”, pierwszego od 6-ciu lat, całkowicie premierowego albumu.

W międzyczasie, zespól obchodzi swoje 30-lecie, uczczone dwoma dużymi koncertami. Pierwszy z nich, fetujący raczej samą osobę Muńka, odbył się 6 maja 2012, na Placu Biegańskiego w Częstochowie, z gościnnym udziałem m. in.: Martyny Jakubowicz, Stanisława Sojki, Adam Nowaka, Marka Piekarczyka, Titusa, oraz Grabaża (Pidżama Porno, Strachy na Lachy). Drugi, T.LOVE zagrał w czerwcu, tego samego roku, podczas 49. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

Długo wyczekiwany, 2-płytowy album „Old is Gold” ukazuje się na rynku 16 października 2012, po czym zespół rusza w trasę promocyjną po 21 miastach, zwieńczoną koncertem w studiu radiowej Trójki im. Agnieszki Osieckiej. W jego trakcie band otrzymuje Złotą Płytę za sprzedaż ponad 15 tysięcy egzemplarzy. Po tym występie T.LOVE ogłosił roczny urlop, przerwany tylko raz, dla muzycznego uczczenia 50-tych urodzin Zygmunta Staszczyka.

20 lat od premiery albumu „Prymityw”, w październiku 2014 roku, zespół wydaje zremasterowaną edycję tej płyty, zawierającą dodatkowo trzy nowe utwory („Italia”, „Pole Garncarza”, a także „Jałta”, będąca coverem Jacka Kaczmarskiego) oraz nagranie z koncertu zarejestrowanego w 1994 roku, w krakowskim studiu TVP Łęg. Na finał trasy, rozpoczętej bezpośrednio po premierze wydawnictwa, T.LOVE wystąpił w klubie Stodoła, z udziałem gości: Kasi Nosowskiej i Fisza. W sumie, w ciągu całego roku zespół zagrał 70 koncertów, w tym m. in. w Zakładzie Karnym w Opolu Lubelskim, w Areszcie Śledczym przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, a także, po raz drugi, na Festiwalu Woodstock, z gościnnym udziałem Kasi Kowalskiej i Titusa (Acid Drinkers).

Większość krążków T.LOVE zyskało status złotych płyt, a składankowy „Love Love Love The Very BesT.LOVE” pokrył się, w roku 2012, platyną

W październiku 2015 odbyła się trasa pożegnalna pierwszego, częstochowskiego składu T.LOVE Alternative, promująca podwójne wydawnictwo (CD oraz DVD), zatytułowane „T.Love Alternative-19822015”, które ukazało się na rynku w dniu 01.10.2015, nakładem SP Records.

Wersja CD, obok występu zarejestrowanego podczas ubiegłorocznego Festiwalu w Cieszanowie, zawiera dwa premierowe kawałki studyjne, nagrane przez stary skład w lipcu br, w Tarchostudio. Na wersję DVD, obok wspomnianego już wyżej koncertu z Cieszanowa 2014, złożyły się również archiwalia filmowe z lat 2003-2015 oraz dwa teledyski.

Całość została dedykowana nieżyjącym muzykom T.Love Alternative: Jackowi (Słoniowi) Wudeckiemu, Rafałowi (Włoczowi) Włoczewskiemu, Henrykowi Wasążnikowi oraz wszystkim innym, którzy kiedykolwiek, w latach 80-tych, przewinęli się przez zespół.

Na jesień 2016 planowany jest nowy studyjny album grupy zatytułowany, po prostu, „T.LOVE”.

W trakcie dotychczasowej kariery, zespół koncertował prawie w całej Europie, a także wielokrotnie w USA.

Managerowie zespołu T.Love w latach 1982–2017:

1982–1984 Bogusław `Bobesh` Baranek

1984 Marek Kurenda

1985 Wiola Skawińska

1985–1986 Muniek Staszczyk i Andrzej Zeńczewski

1987–1988 Sławek `Gąsior` Rogowski

1989–1993✝Robert `Radziwił` Witkowski

1994–2017 Katarzyna Przygoda i Bodek `Celina` Celiński